Rozwojowi grzybów sprzyjają ciepło i wilgoć, dlatego szybko rozprzestrzeniają się na basenach, w prysznicach, w przebieralniach. Narażone są przede wszystkim osoby z cukrzycą, z niską odpornością, chorzy na AIDS lub nowotwory. Może pojawiać się także u osób, które przez cały dzień chodzą w nieprzewiewnym obuwiu. Wystarczy niewielka rana na skórze, by grzyby przedostały się do organizmu. Grzybica najczęściej atakuje stopy, paznokcie, pachwiny, worek mosznowy, okolice odbytu. U osób otyłych mogą pojawić się nieprzyjemnie pachnące i swędzące zmiany w fałdach skóry, m.in. pod biustem, w pachwinach, między pośladkami (tzw. wyprzenia drożdżakowe). Choroba dotyczy także włosów i błon śluzowych. Żeby uniknąć rozprzestrzeniania się grzybicy na inne części ciała, na inne osoby, trzeba podjąć leczenie.

Dermatofity atakują stopy

Najczęściej jednak grzyby rozwijają się na stopach, powodując zaczerwienienia, łuszczenie się, świąd, czasem pojawiają się pęcherzyki. Ponadto skóra na podeszwach staje się zgrubiała i łatwo pęka. Swędzące ogniska mogą się powiększać, a jeśli będą rozdrapywane, są miejscem wnikania bakterii i wirusów do skóry, co może prowadzić do dodatkowych problemów zdrowotnych. Za powstanie grzybicy stóp odpowiedzialne są grzyby z grupy dermatofitów. Wyróżnia się trzy odmiany grzybicy stóp: międzypalcową, potnicową i złuszczającą. Ta pierwsza jest najczęstsza. ? Zmiany lokalizują się w przestrzeniach międzypalcowych, gdzie grzyby mają doskonałe warunki rozwoju. Zwykle atakowana jest przestrzeń pomiędzy palcem najmniejszym i sąsiednim. Grzybica potnicowa charakteryzuje się występowaniem pęcherzyków wypełnionych płynem surowiczym, umiejscowionych najczęściej na podeszwach stóp. Grzybica złuszczająca objawia się nadmiernym rogowaceniem, drobnopłatowym łuszczeniem i świądem. Często dotyczy całych stóp. Nieleczona może się rozprzestrzenić również na paznokcie stóp.

Sama nie zniknie

Paznokcie zakażone grzybicą stają się żółte i kruche, płytka paznokcia traci przejrzystość. Ponadto mogą być one wrażliwe na ucisk, co może utrudniać chodzenie. ? Grzyb uwielbia keratynę, którą się żywi, dlatego chętnie lęgnie się w przestrzeniach międzypalcowych stóp. Zakażona skóra najpierw jest zmacerowana, zbielała, zaczyna się łuszczyć. Po kilku miesiącach od wniknięcia grzyba może on się przedostać pod paznokieć. Z grzybiczym zakażeniem paznokci trzeba się koniecznie zgłosić do lekarza, gdyż w tym przypadku konieczne jest leczenie doustne, które, w zależności od rozwoju choroby, może potrwać nawet kilka miesięcy ? mówi lekarz.
Kluczowa dla walki z grzybicą jest szybka reakcja na pierwsze objawy. Warto wtedy zastosować preparat przeciwgrzybiczy, który złagodzi świąd i pieczenie. Jeśli po dwóch tygodniach dolegliwości nie znikną, konieczna jest wizyta u dermatologa. ? Jeśli nie pomaga miejscowe leczenie, przepisujemy preparaty doustne, które dziś są dużo bezpieczniejsze niż kiedyś ? mówi dr Ambroziak. ? Słyszałem, że niektórzy smarują zmiany pastą do zębów, cytryną, ziołami, spirytusem, wodą z mydłem. To nie jest skuteczne. Chore miejsca należy myć dokładnie, ale krótko, i pamiętać o osuszaniu stóp i przestrzeni międzypalcowych oraz fałd ? radzi specjalista.

Można zapobiegać

Osoby, które już miały grzybicę, są zagrożone jej ponownym pojawieniem się, gdyż ich układ odpornościowy może nie ?wyłapywać? grzybów. Dlatego należy dbać o higienę miejsc zagrożonych grzybicą oraz unikać zakażonych osób i zwierząt. Ważne jest, by stosować profilaktycznie dostępne w aptece bez recepty preparaty przeciwgrzybicze podczas korzystania z publicznych obiektów sportowych, a na basenie i pod prysznicem nosić klapki ochronne. ? Grzyb lubi wilgoć, dlatego przemoczone lub przepocone obuwie suszyć, a skarpety zmieniać na suche. Powinno się także odkażać buty, które miały styczność z chorą stopą. Niewskazane są buty i skarpetki z tworzyw sztucznych, gdyż w takich noga łatwiej się poci. Osoby, które cierpią na nadpotliwość, powinny używać pudrów do stóp, które można kupić w aptece. Jeśli ktoś z domowników leczy grzybicę, należy zadbać, by nie rozprzestrzeniała się na pozostałych. Chory musi mieć własny ręcznik, mydło i przybory toaletowe, po kąpieli powinien dokładnie dezynfekować wannę lub brodzik. Powinien używać do stóp wyłącznie papierowych ręczników, które będą wyrzucane po użyciu.

Źródło: Rzeczpospolita