Przyczyny:
Gdy jesteśmy młodzi nasz szkielet waży około 15-20 kg. Najmocniejsze kości mamy pomiędzy 20 a 25 rokiem życia. Około 35 roku życia nasze kości tracą na wadze około 1 procenta masy rocznie.
Badania udowodniły, iż demineralizacja kości jest szybsza o około 3-5% gdy palimy papierosy, nadużywamy alkoholu, pijemy dużo kawy, w naszym codziennym życiu brakuje aktywności fizycznej, a dieta jest uboga w wapno i witaminy D. Negatywnie na nasze kości wpływa również przewlekłe przyjmowanie: kortykosteroidów, hormonów tarczycy, leków nasennych. Osteoporozie, w przypadku kobiet, sprzyjają również częste porody oraz menopauza. Choroba dotyczy obu płci, jednak w przypadku mężczyzn proces zrzeszotnienia kości rozpoczyna się 10-15 lat później.
Objawy:
Osteoporoza rozwija się przez wiele lat. Ubytek masy kości to proces powolny, który w pierwszej fazie choroby nie daje bolesnych objawów. W późniejszej fazie choroby pojawiają się bóle osteoporotyczne, które najczęściej lokalizują się w okolicy kręgosłupa. Chorzy skarżą się również na bóle żeber. Charakterystyczne jest również obniżanie się wzrostu, spowodowane zmniejszaniem wymiarów trzonów kręgów oraz garb starczy czyli nadmierne skrzywienie kręgosłupa. W schorzeniu może również dojść do złamania się kości.
Diagnostyka:
Osteoporozę rozpoznajemy za pomocą:
- badania densytometrycznego kości (DEXA) i określenia gęstości mineralnej kości (BMD)
- oznaczania poziomu wapnia i fosforu w surowicy
Profilaktyka oraz leczenie:
W schorzeniu, jakim jest osteoporoza bardzo ważna jest profilaktyka, szczególnie w przypadku kobiet, u których w rodzinie występowała osteoporoza. Dlatego też należy uzupełniać niedobory żywieniowe, wzbogacić dietę w białko, wapń oraz składniki bogate w witaminę D (znajdziemy ją w rybach oraz mleku). Warto również pamiętać o aktywności fizycznej i dostosować ją do stanu zdrowia.
W przypadku zdiagnozowania osteoporozy podaje się:
- preparaty wapnia i fosforukalcytoninę łososiową
- kobietom po 50 roku życia zaleca się leczenie substytucyjne estrogenami
